|
||||||
عشاير كوچنده ايل طايفه ييلاق قشلاق كوچ عشايري سوخت اصلي مصرفي سرپناه صنايع دستي |
|
|||||
|
||||||
به مردمي گفته مي شود كه حداقل سه ويژگي زير را داشته باشند :
|
||||||
در ارتباط با سه ويژگي فوق، توجه به نكات زير ضروري است: |
||||||
|
||||||
شامل طايفه هاي متعددي است كه به علت همخوني و خويشاوندي با دلايل اجتماعي، سياسي و … با يكديگر متحد هستند و معمولاً در يك محدوده جغرافيايي كه قلمرو ايل به حساب مي آيد زندگي مي كنند. طايفه هاي يك ايل معمولاَ با هم خويشاوندي هاي دور نسبي يا سببي دارند.بعضاً هم ممكن است بدون داشتن خويشاوندي بنا به ضروريتهاي اجتماعي و سياسي متحد شوند و تشكيل ايل بدهند. گويش، آداب و رسوم و شيوه زندگي طايفه هاي نختلف يك ايل در موارد بسياري يكسان است. مشخصترين و مهمترين چهارچوب اجتماعي عشاير، طايفه است كه شامل جماعتي است كه غالباً با هم خويشاوندي دور و نزديك دارند و در چند يا چندين نسل پيش نسباً يا سبباً به مبناي مشتركي مي رسند. فرد عشايري در بيان وابستگي و تعلقش، غالباً از طايفه خود نام مي برد. هر طايفه اي كه جزو ايلي نبوده، طايفه مستقل ناميده شده است. استان محل استقرار استاني كه عشاير كوچنده، دوره ييلاقي و يا قشلاقي خود را در آن مي گذرانند، استان محل استقرار ناميده مي شود. محدوده زيست و قلمرو جغرافيايي كه عشاير، تمام يا قسمتي از تابستان را در آن مي گذرانند، "ييلاق" يا "سردسير" مي گويند. محدوده زيست و قلمرو جغرافيايي كه عشاير، تمام يا قسمتي از زمستان را در آن مي گذرانند، "قشلاق" يا "گرمسير" مي گويند. حركت خانوار عشايري از نقطه اي به نقطه ديگر با هدف استفاده از منابع طبيعي براي چراي دام، كوچ عشايري ناميده مي شود. اين كوچ معمولاً با همه اعضاي خانوار، باروبنه، سرپناه قابل حمل و همراه با ايل، طايفه يا رده هايي از آن انجام مي گيرد. كوتاه يا بلند بودن مسير كوچ تغييري در مفهوم كوچ نمي دهد. خط سير حركت واحد كوچنده از ييلاق به قشلاق و برعكس را مسير كوچ آن واحد مي نامند. سرپناه خانه عشايري است كه مي توان آن را جمع كرده از محلي به محل ديگر حمل كرده و در آنجا دوباره برپا ساخت. سرپناه فابل حمل كه شاخص عيني كوچ و عضويت در جامعه عشايري است به اشكال و نامهاي گوناگون وجود دارد. ساختمان معمولي منظور از ساختمان معمولي در اين سرشماري، بناهاي ساخته شده از مصالح سخت است كه از نطر شيوه ساخت، اقلاً مشابه خانه هاي روستايي منطقه باشد. ساختمان عشايري منظور از ساختمان عشايري، بناهايي است كه عشاير با استفاده از مصالح محلي مانند سنگ و گل براي استفاده موقت مي سازند و فقط در مدتي از سال فابل استفاده است. منظور از سوخت اصلي، سوختي است كه نقش آن در مصرف توسط خانوار براي پخت وپز و ايجاد گرماي بيشتر از ساير انواع سوختها باشد. اگر يك يا چند عضو خانوار به طور معمول در طول سال، مصنوعاتي د رداخل خانوار توليد كرده باشند، اين مصنوعات تحت عنوان صنايع خانوار محسوب شده است. برخي از صنايع دستي به شرح زير مي باشد :
|