استان خراسان با وسعتي معادل 335/ 313 كيلومتر مربع بالغ بر 90 هزار نفر از جمعيت    عشاير كشور را در خود جاي داده است. اين تعداد كه معادل 1% جمعيت استان را شامل مي شود در 85 طايفه از مراوه تپه استان گلستان تا درياچه هامون سيستان پراكنده شده اند.

طايفه بهلول بزرگترين طايفه مستقل استان و همچنين اردفي كه پس از بهلول داراي بيشترين تعداد خانوار است در جنوب استان استقرار دارند. بزرگترين طايفه مستقر در نواحي شمالي طايفه توپكانلو است.     

توليدات دامي عشاير خراسان معادل900/16 تن گوشت قرمز و 500/3 تن پشم و 000/25 تن مواد لبني مي باشد.

رشته كوه هزار مسجد كه در محدوده شهرستان مشهد ( روستاي كريم آباد در بخش رشته كوه طوايف برونلو، رشوانلو و بخشي از طايفه توپكانلو استقرار دارند.

رشته كوه بينالود شامل: كوه اخلمد و كوه كليدر كه محل ييلاق طوايف ورانلو و توپكانلو مي باشد.

رشته كوح محمد بيك كه حد فاصل كوه كليدر به طرف غرب استان و محل استقرار عشاير روتانلو و بخشي از طايفه توپكانلو مي باشد.

رشته كوه سارينگل ( شاه جهان) در قسمت جنوب شهرستان شيروان محل استقرار طوايف هشتمرخي، روتانلو، قهرمانلو و كاوانلو مي باشد.

رشته كوه آلاداغ و كرخور در بخش بجنورد محل استقرار طوايف بيروانلو، كبكانلو

رشته كوه فاطمه خانم و سنجربيك گليل، محل ييلاق عشاير كاوانلو، قهرمانلو، هيزانلو، نامانلو، بيچرانلو و سرحدي مي باشد.

  قشلاق عشاير شمال استان كه عمدتاً در مراوه تپه از بخشهاي گنبد كاووس است. از اول آبان ماه كه عشاير به اين محل كوچ مي كنند تا 15 فروردين لغايت ارديبهشت ادامه مي يابد.

  بخشي از عشاير شمال استان خراسان شامل طوايف قهرمانلو و كاوانلو در زمان قشلاق در محدوده كاليماني ( بخش مركزي بجنورد) استقرار دارند و تعداد محدودي از دامداران بلوچ كه در سالهاي اخير به اين منطقه كوچك نموده اند در نوار رودخانه اترك مستقر شده اند.

  طايفه ورانلو در محدوده دوراهي صالح آباد منطقه بغبغو و پيچ مزدوران در حاشيه جاده سرخس _ مشهد.

  عشاير برانلو و رشوانلو عمدتاً در ناحيه جنوب غربي سرخس شامل مراتع چشم شور، آب تلخ، طاعون دره، دوزخه، سه پنجه، كال كاغذي و مراتع شكر خانگيران مي باشد.

مراتع قره ميدان حدفاصل بخش آشخانه بجنورد به طرف گردنه شلمي و نوار مرز مازندران

مراتع تكمران كه حدفاصل شهرستان شيروان و بجنورد است.

         عشاير جنوب خراسان شامل طوايف ايلخاني، تيموري، اردني،   جمالزهي، ده مرده، ناورزهي، چشك، طاهري، ناصري، عرب، خسروي، بهمدي، ماهيرودي، چوبدار، ساراني، رمضاني، دلاكه و نهتاني مي باشند كه عمدتاً در شهرهاي فردوس، بيرجند، قاين و كاشمر به سر مي برند و معمولاً در همان محدوده هاي عشايري به ييلاق و قشلاق مي روند و عده اي از آنان نيز در مسيرهاي طولاني كوچ مي كنند. به عنوان مثال بعضي از طوايف عشايري شهرستان بيرجند طوايف زيادي وجود داشته و اين عشاير اكثراً در خود شهرستان وجود دارند و عده اي نيز از استان سيستان و بلوچستان وخصوصاً از شهرستان زابل جهت گذراندن ييلاق و تأمين علوفه تابستاني دام هاي خويش به بيرجند مي آيند.

      طوايفي كه از زابل كوچ مي كنند شامل: اردني، ساراني، سنجراني، جمالزهي، براهويي و ده مرده مي باشند. اين عشاير د ر اوايل فروردين ماه به بيرجند كوچ مي نمايند و اواخر خردادماه و تا اوايل تيرماه به زابل برمي گردند.

      متأسفانه در سالهاي اخير اغلب مراتع مذكور مورد تخريب و تملك بعضي از روستاييان و كشاورزان منطقه واقع شده و عشاير بعضاً مجبور به خريد پس چراهاي مناطق مورد نظر براي تعليف دام خويش مي شوند و در بعضي نقاط دام عشاير در زمان حركت به طرف ييلاق بالاجار از حاشيه جاده هاي آسفالته و يا كوره راههاي مسير استفاده مي نمايند.

   شغل اصلي عشاير دامداري و پرورش دام از نوع گوسفند و بز است. لذا در حال حاضر معيشت خانوار عشايري به دام و توليدات آن وابسته است به منظور كاهش هزينه توليد دامان طبيعت مناسب ترين مكان پرورش است لذا عشاير از ديرباز سعي داشته اند با تغيير محل و حركت دام را در مناسبترين شرايط پرورش قرار دهند و نهايت استفاده اقتصادي را از مراتع داشته باشند.      

دام مازاد و نهايتاً گوشت قرمز

شير  ( عمدتاً به صورت محصولات لبني : پنير، كره محلي، روغن و كشك و غيره)

پشم ناشسته گوسفند

كرك و مو

پوست گوسفند و بز